15 rocznica konsekracji kościoła pw. św. Józefa Oblubieńca NMP w Puszczykowie, która odbyła się 1 października, stanowiła okazję do spotkania z jedną z najwybitniejszych osobistości Kościoła, odpowiedzialną za jego rozwój i obecny kształt nie tylko w Polsce, ale przede wszystkim na sąsiedniej Ukrainie.

Kardynał Marian Jaworski jest blisko związany z Puszczykowem, którego w 2013 r. przyjął Honorowe Obywatelstwo i do którego pomógł sprowadzić relikwie św. Jana Pawła II. Organizator uroczystości rocznicowych, proboszcz parafii o. Marek Smyk ze Zgromadzenia Ducha Świętego pod opieką Niepokalanego Serca Maryi Panny (zwanego krócej Duchaczami), zadbał o uczestnictwo w wydarzeniu jeszcze jednego szanownego gościa. Był nim biskup senior Archidiecezji Poznańskiej Zdzisław Fortuniak. Podczas koncelebrowanej Eucharystii były Metropolita Lwowski w słowach homilii przypomniał o wielkiej roli jaką w ukształtowaniu chrześcijaństwa w Polsce mieli kolejni polscy święci. Docenił również udział mieszkańców w powstaniu świątyni w Puszczykowie, będącej wspaniałym świadectwem zaangażowania wiernych. Zwrócił przy tym uwagę, że wydarzenie to należy oceniać jako łaskę i błogosławieństwo Boga. Umiejętność dostrzeżenia w sobie tego daru jest jednym z talentów, otrzymanych od Pana, które katolik ma obowiązek strzec i stale rozwijać. Po komunii św. kard. M. Jaworski otrzymał z rąk przyjaciela i zarazem znamienitego mieszkańca Puszczykowa, prof. Zenona Błądka (więcej o jego działalności tutaj)  podarunek w postaci obrazu na którym widnieją podobizny kardynała i św. Jana Pawła II. Po uroczystej Mszy św. wzbogaconej występem chóru, uczestnicy przeszli do sali parafialnej, gdzie mieli możliwość osobistej rozmowy z hierarchami Kościoła.

[txt. i fot. Szymon Szczęsny]

BIOGRAM  [źródło: Tygodnik Niedziela]

Kard. Marian Jaworski – łaciński metropolita Lwowa, wyniesiony do godności kardynalskiej przez Jana Pawła II, jest pierwszym powojennym kardynałem łacińskim na tej stolicy arcybiskupiej. Ogłaszając jego nominację, Papież powiedział, że chce również w jego osobie „uczcić te Kościoły, które, zwłaszcza w ciągu XX wieku, przeszły ciężki okres próby i ukazały światu przykład tak wielu chrześcijan – mężczyzn i kobiet – którzy potrafili świadczyć o swej wierze pośród różnych cierpień, zakończonych nierzadko poświęceniem życia„.

Kardynał nominat urodził się 21 sierpnia 1926 r. we Lwowie, tam też spędził dzieciństwo i wczesną młodość. Tuż po wojnie, gdy miasto to znalazło się w granicach ówczesnego ZSRR, wraz z falą przesiedleńców przyjechał do Polski i w 1945 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Lwowskiej, przeniesionego wówczas do Kalwarii Zebrzydowskiej. 25 czerwca 1950 r. przyjął święcenia kapłańskie, po czym został wikarym w parafii Basznia Dolna na terenie archidiecezji w Lubaczowie (była to resztka archidiecezji lwowskiej, która pozostała po II wojnie światowej na ziemiach polskich). Wkrótce został kapelanem abp. Eugeniusza Baziaka – ostatniego polskiego arcybiskupa koadiutora Lwowa, który w 1946 r. musiał przenieść się do Polski.

Jednocześnie kontynuował studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, zakończone uzyskaniem doktoratu z teologii w 1952 r. Był wówczas wikarym w parafii w Poroninie. W dwa lata później uzyskał doktorat z teologii na KUL-u, a w 1965 r. – doktorat z filozofii religii na Akademii Teologii Katolickiej (obecnie Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego) w Warszawie. W latach 1970-84 był sekretarzem Rady Naukowej Konferencji Episkopatu Polski, a w latach 1976-81 – dziekanem Papieskiego Wydziału Teologicznego w Krakowie. Gdy 8 grudnia 1981 r. Jan Paweł II przekształcił oficjalnie Wydział w Papieską Akademię Teologiczną (PAT), ks. prof. Jaworski został jej pierwszym rektorem. Na tym stanowisku zastała go 24 maja 1984 r. nominacja na biskupa – administratora apostolskiego archidiecezji w Lubaczowie (sakrę przyjął 23 czerwca tegoż roku w Krakowie).

W 1985 r. otrzymał doktorat honorowy Uniwersytetu Bońskiego, a w 1987 r. Papież mianował go konsultorem Kongregacji ds. Wychowania Katolickiego. 16 stycznia 1991 r., gdy stała się możliwa odbudowa katolickich struktur kościelnych na Ukrainie, Jan Paweł II mianował go pierwszym po wojnie arcybiskupem metropolitą lwowskim. W rok później stanął na czele świeżo utworzonej Ukraińskiej Konferencji Biskupiej (obrządku łacińskiego). W latach 1996-98 abp Jaworski był także równolegle administratorem apostolskim diecezji łuckiej. W 1997 r. został rektorem utworzonego wówczas Wyższego Seminarium Duchownego we Lwowie-Brzuchowicach. W 1999 r. Jan Paweł II mianował go członkiem Komitetu Prezydialnego Papieskiej Rady ds. Rodziny. 21 października 2008 papież Benedykt XVI przyjął jego rezygnację z urzędu metropolity lwowskiego złożoną ze względu na wiek. Na biskupiej emeryturze został rezydentem w archidiecezji krakowskiej.

[Kardynał Marian Jaworski o św. Janie Pawle II]